Lijst van voorzitters van de Nationale Vergadering (Frankrijk)

Politiek in Frankrijk
Politiek van Frankrijk Grondwet President (lijst) Emmanuel Macron • Premier (lijst) Gabriel Attal Parlement Senaat • Voorzitter (lijst) Gérard Larcher • Nationale Vergadering • Voorzitter (lijst) Yaël Braun-Pivet Regering Regering-Attal • Ministers Binnenlandse Zaken (lijst) Gérald Darmanin • Buitenlandse Zaken (lijst) Stéphane Séjourné • Defensie (lijst) Sébastien Lecornu • Financiën (lijst) Bruno Le Maire • Justitie (lijst) Éric Dupond-Moretti • Economische Zaken (lijst) Bruno Le Maire • Onderwijs (lijst) Nicole Belloubet Politieke partijen Verkiezingen Nationale Vergadering 2022 − 2027 Senaat 2023 − 2026 President 2022 − 2027 Bestuurlijke indeling Secretaris-generaal Élysée Alexis Kohler
Portaal
	Politiek & Frankrijk

Er volgt een lijst van voorzitters van de Nationale Vergadering van Frankrijk. De Nationale Vergadering heet in het Frans Assemblée nationale; het is in Frankrijk een deel van de volksvertegenwoordiging.

Er werd in 1789, in het jaar van de Franse Revolutie, in Frankrijk uit de Staten-Generaal een volksvertegenwoordiging gevormd. Dit orgaan en haar opvolgers, het Corps législatif of de Wetgevende vergadering 1791-1792 en de Nationale Conventie 1792-1795 kenden een roterend voorzitterschap. Een voorzitter werd na korte tijd door een nieuwe voorzitter opgevolgd. Het Directoire, dat in 1795 werd ingesteld, voorzag in een tweekamerstelsel. Het lagerhuis, de Raad van Vijfhonderd, kende ook een roterend voorzitterschap. Napoleon Bonaparte ontnam de Assemblée nationale alle macht en installeerde een Senaat, die hij zelf bepaalde.

Tijdens de Restauratie 1814-1848 kende Frankrijk een tweekamerstelsel met een Chambre des pairs (hogerhuis) en een Kamer van Afgevaardigden. De Kamer van Afgevaardigden heette tussen 1815 en 1830 de Kamer van Afgevaardigden van de Departementen, en er kwam een einde aan het roterend voorzitterschap van het lagerhuis. De monarchie werd in 1848 met de Tweede Republiek weer afgeschaft en het Corps législatif werd een eenkamerparlement. Nadat Napoleon III in 1852 keizer van Frankrijk was geworden werd het tweekamerstelsel opnieuw ingevoerd. Het Corps législatif was het lagerhuis en de Senaat het hogerhuis. Beide kamers van het Franse parlement waren ondergeschikt aan de keizer. De bekendste voorzitters van het Corps législatif waren de halfbroer van de keizer, Charles, hertog de Morny (1854-1865) en de buitenechtelijke zoon van Napoleon I, Alexandre, graaf Walewski (1865-1867).

Met de introductie van de Derde Franse Republiek in 1871 bleef het tweekamerstelsel gehandhaafd, maar de naam van het Corps législatif werd in Kamer van Afgevaardigden gewijzigd, Chambre des députés. Tijdens de gehele Derde Republiek 1871-1940 bleven de Kamer van Afgevaardigden en de Senaat in functie.

Het Parlement van Frankrijk stond in Vichy-Frankrijk 1940-1944 buiten werking. Er was alleen een soort schijnparlement dat tot taak had de regering van Vichy te adviseren. De Vrije Fransen hadden een Constituerende vergadering onder leiding van Félix Gouin (1943-1946) en Vincent Auriol (1946-1947), die na de Tweede Wereldoorlog werd vervangen door de Assemblée nationale, die nog steeds bestaat. De Senaat heette in de periode 1946-1958 Raad van de Republiek, Conseil de la République.